Wyobraź sobie sieć.
Coś na kształt sieci neuronów. Szare wiązki na czarnym tle.
Pośrodku jesteś 'ty', zobrazowane jako okrągły, czarny punkt,
z niebieskim światełkiem w środku.
Te sieci neuronalne obrazują miedzyludzkie powiązania,
wspomnienia, te dawno zapomniane zależności, wzajemne zrozumienia, rozumienia,
nierozumienia i nieporozumienia.
Nie są one jednak normalne, zdrowe i pulsujące życiem.
Są zwiędłe, pozacierane, poprzecierane, pokruszone.
A jednak ten środek, to 'ja', pulsująco wypełnia je nowym 'życiem'.
Tylko że tak się już nie da. te aksony są już tak zniszczone,
że nie dają już rady utrzymać stabilnego łącza.
Życie z nich wycieka, blokuje się, rozrywa od środka.
i to wszystko jest powykręcane, łamiące się i nie takie, jakie być powinno.
tak właśnie wygląda wchodzenie ponowne w dawno zakopaną,
nazwijmy to na potrzeby sytuacji,
przyjaźń.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz